ΦΙΞFIX 120+ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

Το κτίριο της ζυθοποιίας FIX στη Λεωφόρο Συγγρού, όπως το γνωρίσαμε οι παλιότεροι, εκπροσωπούσε την αρχιτεκτονική νεωτερικότητα της μεταπολεμικής Αθήνας και την παραγωγική δυναμική μιας οικονομίας που είχε στόχο την ανάπτυξη. Και τα δύο βρέθηκαν στη δίνη μιας παρακμής στο τέλος του εικοστού αιώνα, τότε που η σωτηρία του κτιρίου, με υπογραφή Τάκη Ζενέτου και Μαργαρίτη Αποστολίδη, αποτέλεσε αντικείμενο συστράτευσης πολλών αρχιτεκτόνων χωρίς να βρίσκει ωστόσο στήριγμα στην πολιτεία και την κοινή γνώμη. Το FIX ήταν μοντέρνο και ιδανικό στη σημειολογία της αρχιτεκτονικής αντίληψης επειδή εκπροσωπούσε οράματα, σε μεγάλο βαθμό ατελέσφορα, αλλά ήταν ταυτόχρονα μυθικό γιατί αυτά που εκπροσωπούσε υψώνονταν σαν μαγικό πέπλο και δεν επέτρεπαν να δεις το κτίριο ως πραγματικότητα, θυμάμαι πως το 1990 η αμφιβολία και ο αντίλογος στις βεβαιότητες δημοσιεύονταν με ψευδώνυμο για να μην επισύρουν την μήνιν αγαπητών συναδέλφων. Στο μεταξύ, το FIX κόπηκε στα δύο με πλάνες υποσχέσεις των πολιτικά αρμόδιων και πέρασε από σαράντα κύματα για να φτάσει να είναι σήμερα το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Και όμως μέσα του κρύβει, βαθιά στα σωθικά και την καταγραμμένη μνήμη, μια πολυδιάστατη, αντιφατική και γοητευτική ιστορία παραγωγικών και οικοδομικών μεταλλάξεων που τώρα αποκαλύπτεται με μια ανατομική εμβάθυνση στο χτισμένο σώμα του και πλουτίζει τη σύγχρονη εικόνα του με ένα βάθος χρόνου που της ανήκει. […] (Από την έκδοση)