Αθήνα: Το κλεινόν άστυ

(…) Πολυάνθρωπη πόλη σήμερα η Αθήνα, διακρίνεται, καθώς απλώνεται, για την πυκνότητα και την έκταση που καταλαμβάνει. Ζει, αγκαλιάζοντας τους ιστορημένους της λόφους (Αρδηττού, Στρέφη, Τουρκοβουνίων, Λυκαβηττού), που την κάνουν να ξεχωρίζει, προστατευμένη από τα γύρω της βουνά (Υμηττού, Πάρνηθας, Πεντέλης), φτάνοντας μέχρι τη θάλασσα. Η ιστορία της είναι πολυεπίπεδη, ιδιότυπη, περιπετειώδης και γοητευτική, που τη διατρέχει κανείς μέσα στα χρόνια, καθώς είναι αποτυπωμένη στο αττικό της χώμα, το λεπτόγεων. Διακρίνεται κάτω από τις ρίζες των δέντρων και του λόγου. Είναι χαραγμένη πάνω στα μνημεία, στα εκθέματα των Μουσείων κι άλλοτε στις σπασμένες πέτρες, τις χορταριασμένες. Αυτή την ιστορία τη διακρίνεις πίσω από τα χαλάσματα των τοίχων, στη δροσιά που έχουν τα ξέφωτα, πάνω στα διάσπαρτα εκκλησάκια που έχει η Αθήνα, στους δρόμους της και στις σκιερές γωνιές της. Τη συναντάς σε κάθε βήμα, από τις αντηχήσεις των θρύλων μέχρι τα απροσδόκητα συνταιριάσματα μια ζωής διαχρονικής. (…) (Από την παρουσίαση της έκδοσης)