ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ν. ΔΙΟΜΗΔΗΣ (1874-1950) ΕΝΑΣ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

Ποιος υπήρξε, ή μάλλον γιατί είναι επίκαιρος σήμερα ο Αλέξανδρος Διομήδης;
Βουλευτής και εν συνεχεία υπουργός Οικονομικών του Ελευθερίου Βενιζέλου, εκτέθηκε από τα πρώτα του βήματα στην εμπειρία των διεθνών διαπραγματεύσεων.
Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, μετείχε στις συνεννοήσεις με τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, με τον οποίο βρέθηκε πολλές φορές σε αντιπαραθέσεις.
Μετά από σύγκρουση με τον Βενιζέλο για το σχέδιο σταθεροποίησης της Ελληνικής οικονομίας εξαναγκάζεται σε παραίτηση, με αφορμή την υπόθεση Παπαστράτου.
Από τους πρωτεργάτες της δημιουργίας του “Ελεύθερου Βήματος” ως οργάνου του Κόμματος των Φιλελευθέρων για την προβολή της πολιτικής του.
Τα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής παρέμεινε στην Ελλάδα, και προσπάθησε να προστατεύσει την Εθνική Τράπεζα από την λεηλασία των περιουσιακών της στοιχείων.
Την περίοδο της Ανασυγκρότησης, υποστήριξε την ανάγκη ανάπτυξης της ελληνικής βιομηχανίας με την βοήθεια ξένων επενδύσεων αλλά με πυρήνα την Εθνική Τράπεζα, πράγμα που για άλλη μια φορά τον έφερε απέναντι στον ξένο παράγοντα, αμερικανικό αυτή τη φορά, αλλά και στον Κυριάκο Βαρβαρέσο που είχε επανέλθει στην Ελλάδα από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Υποστήριξε με σθένος, ήδη από το 1947, την άποψη ότι το γερμανικό κατοχικό δάνειο αποτελούσε ξεχωριστή οφειλή της Γερμανίας προς την Ελλάδα και διαμαρτυρόταν έντονα γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις παρέλειπαν να το διεκδικήσουν.
Αντιπρόεδρος και εν συνεχεία Πρόεδρος της Κυβέρνησης το 1949.
Η ΤΡΙΒΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ
Η ΕΝΤΑΣΗ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ
Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΥΠΟ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΜΕΝΗΣ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗΣ
Η ΑΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ
Η ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΜΕ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ
Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΥΠΟ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ
ΤΟ “ΤΟΤΕ” ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ ΤΟ “ΤΩΡΑ”