Πύλη εισόδου

Η Μάρω Δούκα γράφει για το βιβλίο της:

Από το πρώτο μου μυθιστόρημα, Η αρχαία σκουριά, έως το πρόσφατο (δέκατο στη σειρά), Πύλη εισόδου, έχουν περάσει σαράντα χρόνια. Με όλη την ανεκτίμητη αλλά και ολισθηρή εμπειρία γραφής στις αποσκευές μου, από την αρχή πάλι, στην αναζήτηση της βαθύτερης αιτίας, του άλλου τρόπου, της άλλης φόρμας, της διαφορετικής σύμβασης σε μια ιστορία που ψάχνει υπομονετικά όχι μόνο τον συγγραφέα αλλά και τους ήρωές της. Με την ίδια ταραχή-διαταραχή ψηλαφώντας για την άκρη του νήματος. Από το οικείο «εδώ» στο αδιαμφισβήτητο «εκεί». Από το πραγματικό στο εικονικό, στο φασματικό, στο διαφορετικό, στο άλλο. Μια γυναίκα που προσπαθεί να φανταστεί τη ζωή της, να την περιποιηθεί, να την εκθέσει, να τη ζυγίσει, να την εντάξει, να τη δικαιώσει. Ως συγγραφέας, από δημοσίευση σε δημοσίευση στο φέισμπουκ, με όλα τα επινοημένα, επιθυμητά ή και ανεπιθύμητα πρόσωπά της. Τα τραύματα, τις ενοχές, την υστερία, την ακλόνητη λογική. Σαν κωμωδία ή σαν τραγωδία. Σ’ ένα διαρκές μουρμουρητό. Μαγεμένη αλλά και φοβισμένη, περιδεής, εμπρός στο ασφυκτικά αραχνοειδές πλέγμα που όλους μάς περιέχει. Πρωτοπρόσωπη αφήγηση, μονόλογος εσωτερικός αλλά και εξωστρεφής, παρλάτα απελπισμένη, διασκεδαστική, ήπια, επιθετική. Μια γυναίκα –ή και μια κοινωνία– στα όριά της. Μια περιδιάβαση στην Αθήνα του σήμερα μέσα από τη ματιά μιας ηλικιωμένης, θεατρικής Αθηναίας.