Της ζωής και της αγάπης

Νάν’ η αγάπη πέρασμα μιας συμπληγάδας πέτρας; Το μίλημα στον άνεμο, φιλί απ’το νερό;
Το νούφαρο που άνθισε στο χώμα μιας γης χέρσας
Ασφόδειλο της ζήσης μας με ριζικό πικρό;

***
Λέξεις με ευγένεια, στίξεις που σου κόβουν την ανάσα, ισόρροπη ύφανση συμφώνων και φωνηέντων, μέτρο και ρυθμός με υπερχρονικότητα, νοήματα και παραστάσεις με ηθικό φορτίο· ποιήματα με ροή και καλαίσθητο ήχο, γεμάτα μουσική και λυρισμό, που εμπνέουν κάθε μουσικό για μελοποίηση και κάθε αναγνώστη για ταξίδια στο πριν και στο μετά. Θα συνεχίσω να τα διαβάζω και να ιχνηλατώ τις όμορφες νότες μέσα τους…
Σ’ ευχαριστούμε Λία για την ψυχική ανάταση που μας δίνεις μέσα από την ποίησή σου και που συνεχίζεις αλλά και προεκτείνεις την πνευματική μας παράδοση!

Αθανάσιος Ζέρβας, καθηγητής, κοσμήτορας Σχολής Κοινωνικών, Ανθρωπιστικών Επιστημών και Τεχνών, Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

“Η λυρική σας πνοή και θέρμη έχει κάτι το πρωτόφαντο, το τελείως προσωπικό.”
Θανάσης Νιάρχος, 26/3/2006 (για τη συλλογή “Σπονδή ονείρου”)

“Είναι τόσο έντονη η λυρική διάθεσή σας, ώστε τα ανείπωτα τρυφερά, τα μακρινά λησμονημένα, τα παντοτινά θλιβερά, να τα μεταβάλλει σε έναν λυτρωτικό αναστεναγμό, όπως μόνον η ποίηση σε βοηθάει να τον εκβάλεις.
Με τον λυρικό αυτό αναστεναγμό σας να καβαλικεύει θάλασσες και ωκεανούς, αισθάνεται κανείς πως η επικοινωνία ανάμεσα στους ανθρώπους είναι κάτι εφικτό, ακόμα κι άγνωστοι να είναι οι τελευταίοι μεταξύ τους.”

Θανάσης Νιάρχος, 25/12/2014 (για τη συλλογή “Attica”)