Το φίλημα του τυφώνος (με τρία κολάζ του συγγραφέα)

«…Η αντίδραση του τυφώνος ήταν εξίσου συναρπαστική: Έπαψε να με ραπίζει με το γαλάζιο
φόρεμα που εντωμεταξύ είχε γίνει πάλλευκο, τα δε μωρά γέλαγαν και έπαιζαν με τα εξαίσια
στήθη της. Και εκεί που καρτερικά περίμενα το μοιραίο, ο τυφών, προς τιμήν της, δεν με
έσπρωξε στους γκρεμούς στους οποίους, επιπλέον, ζαλίζομαι. Προχώρησε όμως σ’ εκείνη την
πράξη για την οποία σήμερα είμαι παγκοσμίως γνωστός και την οποία ευγενικά μου ζητήσατε
να διευκρινίσω ιστορικά: μεγαλόπρεπα και εν πλήρη ηρεμία, όσο ήρεμος μπορεί να είναι ένας
τυφώνας, και ενώ ήδη εγνώριζε ότι είχε τον απόλυτο έλεγχο της καταστάσεως, η Φάνη έσκυψε
και με φίλησε..»