Η Θανατηφόρος Ορτυκοφαγία στην Παλαιά Διαθήκη Θεολογική και Ιατρική Προσέγγιση

Στὴν παροῦσα πρωτότυπη μονογραφία ὁ συγγραφέας μὲ ἀφετηρία τὶς βιβλικὲς μαρτυρίες, ἀναζητεῖ τὴ θεολογικὴ καὶ ἰατρικὴ αἰτιολόγηση τοῦ θανάτου ποὺ προκλήθηκε σὲ μεγάλο ἀριθμό Ἰσραηλιτῶν, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ὁδοιπορίας τους στὴν ἔρημο, ἀπὸ τὴν ὑπερβολικὴ κατανάλωση τῆς θεόσταλτης τροφῆς τῶν ὀρτυκιῶν.
Ἀπὸ τὴ θεολογική του ἔρευνα, ποὺ βασίζεται κυρίως σὲ ἑρμηνευτικὲς θέσεις τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, προκύπτει ὅτι ὁ ἐν λόγῳ θάνατος ἀποτελοῦσε παιδαγωγικὴ τιμωρία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ λαό του, ἐξαιτίας τοῦ ἁμαρτήματος τῆς γαστριμαργίας ποὺ διέπραξε ἱκανοποιώντας μόνον τὴν ὑλική του ἐπιβίωση ἀλλ’ ὄχι καὶ τὴν πνευματική του ἀπόλαυση. Ἀπὸ τὴν ἀντίστοιχη ἰατρική, ποὺ παρέχουν τὰ μέχρι τοῦδεἐπιστημονικὰ πορίσματα τῶν λειτουργῶν της, τεκμαίρεται ὅτι πρόκειται γιὰ «ἐπιδημία τροφιμογενοῦς νοσήματος λόγω ὑπερβολικῆς κατανάλωσης μολυσμένου ἀπὸ λοιμογόνο παράγοντα κρέατος ὀρτυκιῶν».
[Ἀπὸ τὸν πρόλογο τοῦ Ὁμότιμου Καθηγητοῦ Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ κ. Σταύρου Καλαντζάκη]

«Δὲν εἶναι κακὸ νὰ τρώγει κάποιος, κάθε ἄλλο, ἀλλὰ ἡ πολυφαγία εἶναι βλαβερή, τὸ νὰ τρῶμε δηλαδὴ πολὺ καὶ νὰ γεμίζουμε περισσότερο ἀπὸ ὅσο χρειάζεται καὶ νὰ διαρρηγνύουμε τὴν κοιλιὰ μας. Τοῦτο καταστρέφει καὶ τὴν εὐχαρίστηση ἀπὸ τὴν τροφὴ».
(Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «Ὁμιλίαι εἰς Γένεσιν», 10, 1, PG 53, 82)

—

«Ἂς ἀποφεύγουμε τὰ περιττά, ἂς περικόψουμε ὅ,τι δὲν εἶναι ἀπαραίτητο. Ποιὰ συγχώρηση θὰ ἔχουμε, ἀλήθεια, ὅταν ἄλλοι δὲν ἀπολαμβάνουν οὔτε τὸ ἀπαραίτητο, μολονότι τὸ δικαιοῦνται, κι ἐμεῖς ἀπολαμβάνουμε περισσότερα ἀπ’ ὅσα μᾶς χρειάζονται;…Ἂς μὴ ζητᾶμε, λοιπόν, τίποτα παραπάνω ἀπὸ τὸ ἀναγκαῖο. Σοῦ φτάνουν τὰ ὄσπρια γιὰ νὰ ζήσεις μὲ ὑγεία; Τρῶγε ὄσπρια. Εἶσαι ἀσθενικὸς καὶ ἔχεις ἀνάγκη ἀπὸ φροῦτα καὶ λαχανικά; Δὲν σ’ ἐμποδίζει κανεὶς νὰ φᾶς. Εἶσαι ἀκόμα πιὸ ἀδύνατος καὶ σοῦ χρειάζεται κρέας; Δὲν θὰ σοῦ τὸ στερήσουμε. Ὁ σκοπὸς τῶν συμβουλῶν μας δὲν εἶναι ἡ βλάβη τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ ἡ περικοπὴ τῶν περιττῶν· καὶ περιττὸ εἶναι ὅ,τι ξεπερνάει τὸ ἀναγκαῖο, καθετὶ παραπάνω ἀπ’ αὐτὸ ποὺ μᾶς ἀρκεῖ, γιὰ νὰ ζοῦμε μὲ ὑγεία καὶ εὐπρέπεια».
(Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «Ἐκλογαὶ ἀπὸ διαφόρων λόγων, Λόγος ΙΒ΄, Περὶ λαιμαργίας καὶ
μέθης», PG 63, 648)