Η στοά και άλλες υπερρεαλιστικές ιστορίες

Το βιβλίο Η στοά & άλλες υπερρεαλιστικές ιστορίες του Νίκου Βασιλάκου αποτελείται από δέκα υπερρεαλιστικά αφηγήματα, με πιο εκτενείς τις ιστορίες Η στοά και Οδός Νιόβης. Αυτές οι δύο ιστορίες συνθέτουν τον πυρήνα του αφηγηματικού ιστού ολόκληρου του βιβλίου. Ένας ιστός που συνυφαίνει το υπερρεαλιστικό ιδίωμα με μια υβριδική, μυστηριακή ατμόσφαιρα, μέσα σε έναν μετουσιωμένο χώρο πραγμάτων, όπου κυριαρχούν η αίσθηση του προμηνύματος, η ανθρώπινη απουσία, ο μεταφυσικός τρόμος και η μετάλλαξη ή μεταμόρφωση. Αυτά τα δομικά στοιχεία έχουν βαθιές ρίζες στα οραματικά έργα του Ντε Κίρικο, του Λάβκραφτ και του Κάφκα.

Τα κείμενα του βιβλίου αλληλεπιδρούν και εμπνέονται από μια σειρά 18 πρωτότυπων υπερρεαλιστικών πινάκων του Νίκου Βασιλάκου. Οι πίνακες δημιουργήθηκαν πρωτογενώς με τη συνεργασία και τη συμπαραγωγή εικαστικών αλγορίθμων τεχνητής νοημοσύνης, ενισχύοντας τη σύζευξη λόγου και εικόνας.

Χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο:

…Προσπάθησα, καταπνίγοντας τον πανικό που ερχόταν και έφευγε κατά κύματα μέσα μου, να αποτιμήσω, όσο το δυνατόν πιο ψύχραιμα, την αδιανόητη πραγματικότητα που είχε διαμορφωθεί: η στοά είχε ξυπνήσει από τον λήθαργό της και τώρα ζούσε και ανέπνεε σ’ έναν ολότελα δικό της, μυστηριακό και άναρχο ρυθμό. Μεταμορφωνόταν, μετασχηματιζόταν και αναδιατάσσονταν, βρισκόταν σε μια αέναη κίνηση, όπου τίποτα πια δεν μπορούσε να προβλεφθεί, τίποτα δεν ήταν όπως πριν.

Μια στοά που λειτουργούσε επιλεκτικά σαν κυνηγετικό δόκανο για τους ενοίκους και τους επισκέπτες της, αυτούς που παραδίδονταν άνευ όρων στη γοητεία της… Όμως, ακόμη και σ’ αυτή τη χαοτική κατάσταση, κάτι έπρεπε να κάνω, να προσπαθήσω να βρω κάποια λύση…

(Από την υπερρεαλιστική ιστορία «Η στοά»)