Σαφιέ

Αγαπημένη μου Αϋνούρ, Όταν θα διαβάζεις αυτό το γράμμα, εγώ δε θα υπάρχω πια στη ζωή. Σου γράφω για να σου εκμυστηρευτώ κάτι που μόνο εγώ ξέρω. Όταν ήμουν πολύ μικρή, ένα τραγικό γεγονός σημάδεψε τη ζωή της οικογένειάς μου και άλλαξε ριζικά τη μοίρα μου. Είναι πραγματικά μια τραγική ιστορία. Όταν το έμαθα εγώ, ήμουν παντρεμένη με τον πατέρα σου και ζούσαμε μια ευτυχισμένη και ήρεμη ζωή. Έτσι, αποφάσισα πως δεν είχε νόημα να “σκαλίζω” το παρελθόν, αφού, έτσι κι αλλιώς, δε θα μπορούσα πια ν’ αλλάξω τίποτα. Είχα, όμως, παιδιά να μεγαλώσω και έπρεπε να σκεφτώ πρώτα αυτά. Είναι ένα θέμα που αφορά την καταγωγή μου και, επομένως, και τη δική σας. Γι’ αυτό πιστεύω πως οι απόγονοί μου έχουν το δικαίωμα να μάθουν για τους προγόνους τους, αν το επιθυμούν. Σου γράφω, λοιπόν, αυτό το γράμμα για να σου διηγηθώ την ιστορία. Εσύ κάνε ό, τι νομίζεις. Αν κανείς απόγονός σου ρωτήσει ποτέ για την καταγωγή του, μέσα σε αυτό το γράμμα θα βρει τις απαντήσεις που γυρεύει. Εγώ σου παραδίδω όσα ξέρω. Η μητέρα σου, ΣΑΦΙΕ