Ιωάννης Μακρυγιάννης Ζωντανή έκφραση

Περνώ από τη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη σχεδόν κάθε μέρα, γοητευμένος από την ομορφιά των κτιρίων και των κήπων της. Ένα ζωντανό μνημείο μνήμης σε ένα διαταραγμένο αστικό και πολιτισμικό τοπίο που έχει υποστεί τις πολλαπλές πληγές της νεωτερικότητας και της παραμέλησης.
Μέσα σ’ αυτή την όαση και πίσω από την επιβλητική νεοκλασική κιονοστοιχία, βρίσκεται η παρακαταθήκη της μακράς και χιλιοτραγουδισμένης ιστορίας του ελληνικού λαού, προστατευμένη με προσοχή και αγάπη για τις επόμενες γενιές. Η ιστορία μας, η γλώσσα μας, η ποίησή μας, η μουσική μας, η λογοτεχνία μας, η τέχνη και η δημιουργικότητά μας αποδεικνύουν την αμείλικτη θέληση να επιβιώσουμε και να διατηρήσουμε την ξεχωριστή πολιτιστική μας ταυτότητα όπως εξελίχθηκε στη διάρκεια πολλών αιώνων.
Ο Ιωάννης Γεννάδιος σκέφτηκε προφητικά το 1922, όταν αποφάσισε να αναθέσει τη σπουδαία συλλογή του στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα “με τη βέβαιη ελπίδα ότι θα καταστήσει την Αμερικανική Σχολή ικανή να γίνει ένα διεθνές κέντρο για τη μελέτη της ελληνικής ιστορίας, λογοτεχνίας και τέχνης της αρχαιότητας, του Βυζαντίου αλλά και της σύγχρονης εποχής”.
Κάτω από τη σκέπη της Αμερικανικής Σχολής, η Βιβλιοθήκη και η συλλογή της ευημέρησαν και επέζησαν από καταστροφές μαζικών εκτοπίσεων, πολέμων και εμφυλίων πολέμων, κατοχής, πραξικοπημάτων και αντι-πραξικοπημάτων καθώς και πολλών στερήσεων και πολιτικών αναταραχών. Ο Γεννάδιος θα ήταν υπερήφανος για τα επιτεύγματα της Βιβλιοθήκης. Όπως είμαστε και εμείς, η κοινότητα των ερευνητών, Επιτρόπων, Εποπτών, φοιτητών, το προσωπικό και οι Φίλοι που είχαν και έχουν το προνόμιο να υπηρετούν το όραμά του. […] (Από την έκδοση)